Genomineerde fotograaf Marleen Sleeuwits:

‘Thema Somfy Photography Award op mijn lijf geschreven’

‘Dit is op mijn lijf geschreven.’ Zo luidde de eerste reactie van Marleen Sleeuwits, toen ze de aankondiging zag voor Somfy Photography Award. Het thema van de fotografiewedstrijd ‘My Space, My Place’ past volledig bij het werk van de 37-jarige fotograaf uit Den Haag. Zij is geïnteresseerd in het denkbeeldige karakter van de ruimtes die zij in beeld brengt. Als locatie voor haar bijdrage aan Somfy Photography Award koos ze voor Hoog Catharijne in Utrecht. “Het is opvallend om te zien hoeveel transformaties hier zijn doorgevoerd. Als je goed kijkt, zie je het heel duidelijk”, aldus Marleen Sleeuwits.

Vanaf haar veertiende wist ze al dat ze fotograaf zou worden. Toen ze zeventien was, ging ze naar de Kunstacademie in Den Haag om verder te worden gevormd. En na een periode met vooral commercieel werk richt Sleeuwits zich al weer een paar jaar volledig op beeldende kunst. Fotografie staat centraal, maar ze werkt ook met objecten en installaties. “Het is voor mij nooit een vraag geweest of ik een andere kant op zou gaan”, vertelt Marleen. “Verwondering en vervreemding staan in mijn werk altijd centraal. Daarbij breng ik plekken in beeld die we eigenlijk niet zien.”

Anonieme plekken
Het zijn plekken waar we vaak komen, maar waarmee we eigenlijk geen binding hebben. Kantoren, metro’s, openbare gebouwen zijn de plaatsen waar Marleen Sleeuwits het liefst fotografeert. Ze vraagt zich dan letterlijk af wat deze anonieme plekken nu in werkelijkheid zijn. “Het ontbreken van een identiteit, van binding komt steeds terug. Je bent er, maar je kijkt er niet naar. Het speelt zich af achter je bewustzijn. Dat fascineert en inspireert mij.”

Wie goed kijkt
Sleeuwits wil haar publiek laten nadenken over wat het ziet. “Ik kan een systeemplafond fotograferen met diverse kleuren. Wie de foto voor het eerst ziet, denkt wellicht: wat een mooi kleurrijk beeld, maar waar kijk ik nu naar? Het is juist die verwondering die ik zoek.” Wie met die gedachte door Hoog Catharijne en Utrecht Centraal loopt, zal meer dan ooit verwonderd worden. Sleeuwits: “Wie goed kijkt, ziet de laagjes. Soms zie je een strip op de vloer die de overgang aangeeft tussen wat ‘was’ en wat ‘is’. Het verschil tussen oud en nieuw. Het is soms te knullig voor woorden hoe dit zichtbaar is.” Marleen Sleeuwits zegt het zonder cynisme. “Door het te fotograferen geef ik slechts uiting aan mijn eigen fascinatie voor dit soort ruimtes.”

Meest tijdloze ontwerp ooit
Toen Hoog Catharijne in 1973 werd gebouwd, was het ‘het meest tijdloze ontwerp ooit’. “Inmiddels is het al acht keer volledig gerenoveerd”, zegt ze. “De sporen van decennia zijn er dan ook in ruime mate aanwezig.” Haar oog viel op de pilaren die in het gebied staan. “Niemand ziet ze, maar er staan er ontzettend veel. Ze vormen de basis van mijn bijdrage aan de fotografiewedstrijd.”

Op marleensleeuwits.nl is meer informatie te vinden over deze genomineerde fotograaf voor de Somfy Photography Award.