Marica Kolcheva genomineerd voor Somfy Photography Award:

Marica Kolcheva probeert zichtbaar te maken wat onzichtbaar is.

Het leven in een ruimte die migreert en daardoor een andere functie krijgt, heeft een reflex op de emotie van de bewoners. Hoe dit eruit ziet, brengt Marica Kolcheva in beeld in haar bijdrage voor Somfy Photography Award. ‘Ik was gefocused op een concrete plek, maar tegelijkertijd gaat het project meer over een gemoedstoestand”, aldus de Bulgaarse fotograaf. “In mijn werk probeer ik zichtbaar te maken wat onzichtbaar is.”

Volgens de 31-jarige Marica leven we in tijden waarin de activiteit waarvoor we een ruimte gebruiken, bepaalt welke functie een ruimte heeft. “Als ik in de trein ga zitten, dan is die treincoupé in eerste instantie een ruimte waarin ik verblijf om van A naar B te reizen. Maar als ik mijn laptop openklap en mijn koptelefoon opzet, ben ik aan het werk en dan vormt de coupé mijn werkstudio”, legt ze uit.

Toen Marica op internet de oproep zag om in te schrijven voor Somfy Photography Award, was ze direct enthousiast. Het thema My Space, My Place is voor haar heel persoonlijk. Op jonge leeftijd verloor ze de plek die zij haar thuis noemde. Vanaf haar dertiende reisde ze veel en veranderde ze constant van verblijfplaats. Om een collectief probleem persoonlijk te maken, vindt ze een van de mooiste dingen die kunst kan brengen. Marica Kolcheva wil ‘ruimte’, wat in essentie een abstract en ongrijpbaar begrip is, door middel van fotografische technieken zichtbaar en fysiek voelbaar maken.

Ongrijpbare onderzocht
De vraag is natuurlijk hoe Kolcheva in beeld gaat brengen wat de invloed is op de bewoners van een plek in migratie. “Om deze plekken te ontdekken is een heel speciale ervaring. Het brengt ook onveiligheid, angst en verandering van de innerlijke balans met zich mee. Ik wil die gevoelens duidelijk maken, door bepaald licht te gebruiken en mensen te portretteren op een bepaalde wijze. Vanaf het begin heb ik gekozen om vooral ’s avonds of ’s nachts foto’s te maken voor dit project.”

Artistieke interesse
“Het buitengewone onthullen dat is verborgen in schijnbaar banale dagelijkse gebaren is mijn artistieke interesse, maar ook mijn levensstrategie”, vertelt Marica. Voor de Bulgaarse is het belangrijk dat fotografie tot de verbeelding spreekt. “Ik ben altijd gefascineerd geweest hoe onze geest werkt. We verzamelen, knippen, isoleren beelden uit de wereld om ons heen en maken er onze eigen realiteit van. Dit proces volg ik als ik een fotografie-verhaal maak.”

Haar doel is om de kijker mee te nemen in het labyrint van haar eigen gedachten en tegelijkertijd antwoorden te geven of op z’n minst vragen over zichtzelf te laten stellen. Het is een soort psychoanalyse om constant bewust te zijn van associaties, codes, toevalligheden, dromen, herhalende patronen en het onderbewuste. “Dat is waarom ik fotografie beschouw als de enige mogelijke vorm van begrip. Het is een hulpmiddel om je eigen perceptie en visie van de werkelijkheid naar anderen te vertalen, ook omdat fotografie meer verbeeldingskracht heeft dan ieder ander medium”, vertelt ze overtuigend.

Lichtval
Marica Kolcheva heeft een BA in Film Studies behaald aan de National Academy for Theatre and Film Arts in Sofia. Zij doet nu de Masters in fotografie op AKV|St. Joost in Breda. Haar komst naar Nederland is niet zonder reden. “Er is hier een sterke visuele traditie in fotografie. Juist dat biedt mij de goede werkomgeving om mijzelf te ontwikkelen als fotograaf.” Dat haar werk als genomineerde wordt geëxposeerd op een van de drukstbezochte plekken van Nederland, vindt ze geweldig. Marica herinnert zich nog haar eerste keer dat ze op Utrecht Centraal arriveerde. “Wat mij toen direct opviel was hoe het licht er binnenvalt. Het mooiste aan de locatie van dit project is dat het letterlijk van treinstation naar expositieruimte migreert. Ik kan me bijna geen passender plek bedenken voor een tentoonstelling met dit thema.”

Zie meer over het werk van Marica op: maricakolcheva.com